Nie bierz L4.

Jest po Adwencie, jest Boże Narodzenie jeszcze i jest taka pokusa, żeby dać sobie trochę duchowego wolnego. No bo się trochę harowało w Adwencie, Święta też pewnie zbyt lekkie nie były… W ogóle, w życiu duchowym, chcemy sobie czasem zrobić wolne. Od Niego. Powiedzieć Mu: „no weź. Wyluzuj. Daj odetchnąć. Przecież nie muszę, przecież mogę trochę odpocząć…”.

To Słowo dzisiejsze, połączone z wczorajszymi wydarzeniami (Symeon i jego ekscytacja, że się doczekał Jezusa) to taka mała przypominajka: trwaj. Trwaj przy Jezusie. Nie rób sobie wolnego. Nie bierz duchowego L4. Trwaj.

Anna, to kobieta spełniona. Małżeństwo trwało siedem lat, w symbolice biblijnej, siódemka oznacza pełnię. Było jej po prostu dobrze. Ale w pewnej chwili mąż odszedł, i zamiast rzucać się w rozpacz, ona rzuciła się w bliskość. Bliskość z Bogiem. I trwała w tym dniem i nocą. A noc to symbol tego, co trudne, wymagające. To grzech. To jakieś nałogi. To oschłość. To zmęczenie. To to całe badziewie, które ściąga w dół. A ona trwała. A jak miała lepsze dni, to też trwała. Dniem i nocą. I Ty trwaj. W Twoich jasnościach i ciemnościach. Bez względu na to, czy te Święta były dniem, czy też głęboką nocą.

Zarówno w dzień, jak i w nocy, jesteśmy wzywani do wielbienia Boga: "Dnie i noce błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki" (Dn 3,71). Noc jest ponadto symbolem bojaźni, nieszczęść i śmierci. Jednak będzie ona musiała ustąpić, gdy przyjdzie dzień Pański. W nocy możemy być otwarci na Boga, na światło łaski, która od Niego przychodzi. To w nocy, mimo różnorodnych przeszkód w postaci pokus, namiętności, możemy stawać się wolnymi duchem, mocarzami dobra, kontemplatykami Światłości. Izraelici w nocy wyszli z niewoli, z ziemi egipskiej. Noc jest czasem niewiedzy i grzechu. Żyć w świetle oznacza konieczność odrzucenia uczynków ciemności, czyli nocy. Prorokini Anna jest symbolem czuwającego człowieka. Bez względu na to, czy jest noc, czy dzień, ona jest przygotowana na przyjście Jezusa Chrystusa.[ o. Józef Pierzchalski SAC ]

I jeszcze coś. Ona była w świątyni i mówiła o Nim wszystkim. To proste: jak jesteś z Nim to mówisz o Nim innym. Owszem, możesz zamknąć sobie Jezusa i gadać o pierdołach. Ale jak prawdziwie z Nim jesteś, to Cię prędzej rozsadzi, niż wytrzymasz. Weź Mu się daj rozsadzić. Mów o Nim tym, których spotykasz: w pracy, na uczelni, w domu. Ja wiem, to trudne jest. Cholernie. To weź się przynajmniej czasem uśmiechnij, Jezusem uśmiechnij.

Bądź z Nim. Z tego bierze się szczęście. Anna i Symeon wiedzieli. I się nie zawiedli. I Ty się nie zawiedziesz.

+