Weź Mu pozwól!

Łażę po kolędzie. Co o niej myślę i jak jej doświadczam – dzielę się na Fejsie na bieżąco. Ogólnie – jest bardzo pozytywnie, bo mam bardzo pozytywnych parafian. I wiele tej sympatii spotyka mnie również w domach, w których mieszkają ci, co na bakier są z Kościołem. Czasem mówią o tym wprost, czasem o tym czytam między wierszami. Przyczyn jest tyle, co ludzi. Po prostu, niektórzy nie mogą (albo nie chcą) w Kościele znaleźć miejsca. Albo nie chcą znaleźć miejsca w Jezusie. Nie chcą pozwolić Mu działać.

Ja to próbuję zrozumieć. Nie rzucam na nich gromami, ale staram się pokazać, że Jezus jest dobry. Bo jest. Bo opłaca się Mu pozwolić działać.

W ogóle, mają z tym pozwalaniem problem ci, co są na bakier i ci z nas, którzy chodzą regularnie na Eucharystię. Mamy problem z pozwalaniem Jezusowi działać, nie?

W liturgii Słowa bardzo mnie poruszają dwa Słowa Jezusa: „Pozwól teraz (…)”. Słyszy je Jan Chrzciciel, który całe swe życie skoncentrował na Mesjaszu. Na tym, żeby Mu przygotować miejsce. Jan to taki przedskoczek, który oczyszcza teren dla głównego zawodnika. I w swojej główce Jan ma obraz Mesjasza zgoła twardego: że będzie On, jak taki Jason Statham w Transporterze albo Liam Neeson w Uprowadzonej. Twardy, mocny, taki koks, co siłą uporządkuje świat i pięściami rozwali złych gości. No, takie wyobrażenie mieli w ogóle Żydzi. A się okazuje, że Jezus ma inaczej. Że On chce wejść w wody Jordanu i przez ten gest pokazać coś rewolucyjnego:

Że Bóg solidaryzuje się z grzesznikami. Że chce im (nam) pomóc, stając obok.

Rytuał obmycia znany był Żydom i w ogóle wyznawcom innych religii. To ludzie się obmywali, żeby stanąć przed Bogiem/bóstwem w lepszej formie. A oto Jezus (Bóg i Człowiek) sam się chrzci. To był dla Jana szok. Dlatego wywala Mu z tekstem, że sam potrzebuje chrztu, a nie Jezus.

A „Jezus prosi, aby mógł się zanurzyć w ludzki grzech. Jezus przychodzi do człowieka, ale zbawienie nie dokonuje się automatycznie, nie ma w nim przemocy ze strony Boga, lecz pokorna prośba: Pozwól mi.” (ks. M. Warowny)

Jezus daje nową perspektywę, ale i prosi: a weź Mi pozwól zadziałać i działać w Twoim życiu. Boś ważny. BÓG PROSI MNIE BYM MU POZWOLIŁ SIEBIE UWOLNIĆ I UDROWIĆ. On nie robi nic na siłę. Nie gwałci mi wolności. Dlatego, ludzie nie nawracają się czasem za szybko, bo Bóg czeka cierpliwie, aż nam się (czasem łaskawie) zachce. On wiele tym ryzykuje, bo przecież mogę całkowicie od Niego się odwrócić, ale i tak czeka. Czeka, mimo, że wiele ryzykuje.

I znów, ks. Warowny: „Święty Augustyn wypowiedział takie zdanie: Bóg, który cię stworzył bez ciebie, bez ciebie nie może cię zbawić. Zgoda człowieka jest konieczna, aby tajemnica śmierci dla grzechu zaczęła owocować, przynosić zbawienie”.

Weź sobie zadaj dzisiaj konkretne pytanie: Czy Mu pozwalam? Czy pozwalam Mu działać?  

A takim papierkiem lakmusowym może być np.: to, na ile uczestniczę w życiu mojego Kościoła. Czy dbam o moją parafię? Czy próbuje korzystać z „oferty”, którą mi daje? Czy się codziennie modlę? Ale nie, że klepię ze 4 różańce, ale siadam i gadam z Jezusem. Spotkałem taką panią na kolędzie. Ma obrazek Jezusa na ścianie i jak wchodzi do pokoju, to Jezusowi o wszystkim opowiada. No kosmos! Czy czytam Biblię? Bo, jak nie, to żem osioł duchowy. Bo Słowem jest Jezus. Czy rozważam codziennie Ewangelię?

I jeszcze jedna rzecz: czy dbam o ludzi, którzy są właśnie na bakier z Kościołem i Jezusem? Wiele mamy takich osób w parafii. I sami z siebie raczej do Kościoła nie przyjdą. To ja i Ty mamy im nawrzucać Jezusa do życia. Czasem bardzo subtelnie. No wiesz, że zaprosisz sąsiada na kawę, a on zobaczy, że masz na lodówce obrazek Jezusa. Że schorowanej i (czasem głupiej według Ciebie) sąsiadce zrobisz zakupy.

Więc dzisiaj szczerze: czy pozwalam Mu działać w swoim życiu i czy pozwalam działać Mu przez siebie w życiu innych? Jeśli nie, to chrześcijaństwo Twe będzie jak ciepłe kluchy. Ty się musisz zgodzić. Wejść w ryzyko.

Jezus wchodzi ryzykownie w Twoją codzienność, to i Ty Mu odpowiedz, nawet jeśli będzie Cię to kosztować: wchodzę w to! Jak nie wejdziesz na serio w chrześcijaństwo, to nic się nie będzie działo. To wtedy będziesz chodził jak zombie do kościoła i myślał tylko o tym ze zimno, a nie o Jezusie.

I w tym wszystkim trzeba Ci pamiętać i gadać innym ciągle, że: jestem umiłowanym. Jestem umiłowaną. Synem i córką Najwyższego. Gdybym nie był/a to On by nie wchodził w te wody Jordanu, co – w ogóle – oznacza „śmierć. Zanurzenie się w wodę, oznaczało zanurzenie się w śmierci. Inne jej znaczenie to błogosławieństwo jakie ze sobą niosła. Z jednej strony była znakiem ładu, z drugiej zaś ucisku i chaosu. Czyż człowiekowi nie trzeba przejść przez ucisk i zagubienie, aby odnalazł się w życiu i błogosławieństwie? Zanurzenie w wodzie było odwróceniem chaosu i ucisku. Jezus zapowiada swoim chrztem początek odrodzenia wszystkiego w Nim. Zanurzenie się w Jordanie to tak, jak zanurzenie w otchłani”. (o. J. Pierzchalski SAC).

Jesteś dla Niego tak ważny, że On wchodzi w śmierć by Cię ożywić. Wchodzi w Twoje wody, by Cię nauczyć pływać, albo w ogóle uratować. Rozumiesz?!

Bóg mnie kocha. Kocha i Ciebie. Ja to mówię każdemu na kolędzie w tym roku. Niektórzy patrzą na mnie dziwnie. Ale co mi tam. Taka prawda.

Tylko Jego miłość może wszystko ułożyć. Nam – którzy jesteśmy blisko (daj Boże!) – i innym, co są jeszcze daleko. Wystarczy Mu pozwolić.

I zakończę mądrością J. Ratzingera, który powiedział w Pentling:

„Możemy z ufnością powiedzieć, że jest dla nas miejsce w Bogu. Możemy zamieszkać w Nim na wieki. (…) Bóg jest wielki, ma dość miejsca dla nas wszystkich, dla każdego na swój sposób. (…) jest tam miejsce dla każdego wraz z tym, co do niego należy. Bóg ma miejsce dla każdego, takiego, jakim jest, wraz z tym, co zdziałał, co wytworzył i co pokochał.

(…)

Otwórz się na Niego. Zrób dla Niego miejsce w swoim życiu. Nie sądź, że potrzebujesz całej przestrzeni tylko dla siebie. Nie zapełniaj swojego życia tak wieloma rzeczami, które wydają ci się istotne, a które ostatecznie okazują się nieważne i pozostawiają po sobie tylko frustrację. Zrób Mu miejsce w swoim planie dnia, w swoim sercu, w swojej woli i swoim działaniu. Wpuść Go do siebie, aby znalazł u Ciebie miejsce”.

Weź Mu pozwól TERAZ być i działać w Twoim życiu, no!

+